Η πολυπολιτισμικότητα στην Ευρώπη.

Είμαι Έλληνας και διαμένω μόνιμα στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. Από περιέργεια και ενθουσιασμό αποφάσισα να ταξιδέψω στην Ευρώπη πρίν λίγα χρόνια, αλλά η μοίρα όπως λένε τα έφερε αλλιώς και αποφάσισα να μείνω μόνιμα στο εξωτερικό.

Πριν αποφασίσω να φύγω από την πατρίδα μου, πάντα ήθελα να δω μια Ελλάδα εκμοντερνισμένη, κοσμοπολίτικη και «πολύχρωμη» ή αλλιώς πολυπολιτισμική. Όχι επειδή είναι «της μόδας» στην Ευρώπη. 

Αλλά επειδή προσωπικά πιστεύω οτι σαν χώρα χρειαζόμαστε να έρθουμε σε επαφή περισσότερο με άλλες εθνικότητες, και να μάθουμε να σκεπτόμαστε ως Ευρωπαίοι και πολίτες του κόσμου. Αν θέλουμε φυσικά να εκμεταλευτούμε την παγκοσμιοποίηση και τα προτερήματα που προσφέρει.

Η παγκοσμιοποίηση ειναι γεγονός πλέον και όλα τα έθνη προετοιμάζονται για το νέο «στάτους κβο» στον πλανήτη μας. Η διασικασία έχει ξεκινήσει πριν απο αιώνες με τις Ευρωπαικές κατακτήσεις και αποικιοκρατία, και εχει εξελιχθεί στην σημερινή μορφή της μετά απο διάφορες ιδεολογικές διαμάχες και πολέμους.

Αλλά ο πολυπολιτισμός δίνει προτερήματα σε μια κοινωνία, όταν οι κυβερνήσεις διαχειρίζονται τις αλλαγές στην κοινωνία αυτή θετικά, δίκαια και πάντα με την συμβολή της κοινής γνώμης. Όταν άρχισα να ταξιδεύω στην Ευρ΄βπη, είδα οτι οι περισσότερες Ευρωπαικές χώρες είχαν αποτύχει σε πολλά θέματα ως προς την εδραίωση μια πετυχημένης πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Αυτό δεν σημαίνει οτι η ιδέα της πολυπολιτισμικτητας ειναι λάθος. Απλά λάθος την διαχειριζόμαστε στην Ευρώπη.

Και αυτό συμβαίνει για δεκαετίες, με μόνο αποτέλεσμα την άνοδο της ακροδεξιάς σε πολλές χώρες της ηπείρου μας, την αποξένωση και απομόνωση των μεταναστών και την «γκεττοποίηση» τους, αλλά και εγκληματικές τρομοκρατικές επιθέσεις όπως αυτή στην Νορβηγία.

Όταν επισκεύτηκα το Βέλγιο και είδα οτι η πλειοψηφία των νέων ανδρών Μαροκινής καταγωγής ήταν άνεργοι και βασιζόταν στο ταμείο ανεργείας για την επιβίωση τους, τότε άρχισα να σκεύτομαι τι μπορεί να συμβεί και στην χώρα μας. Τί νόημα έχει να δίνεις άδεια σε εναν μεγάλο αριθμό μεταναστών να εισέλθουν στην χώρα σου, αν ειναι να τους φέρεσαι σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας με άνισα δικαιάματα.

Άρχισα να καταλαβαίνω οτι ένα τέτοιου στυλ πολυπολιτισμικότητας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μοντέρνο είδος δουλείας. Οι μετανάστες ποτέ δεν γίνονται μέλη της κοινωνίας όπου ζουν, ακόμα και εάν αποκτήσουν την υπηκοότητα. Αυτό τους κάνει πιο ευάλωτους σε εκμετάλευση και τους καταδικάζει να κάνουν τις χαμηλόμισθες δουλειές σε μια κοινωνία.

Πολοί από αυτους αρχίζουν να εκμεταλεύονται το «σύστημα» και  θεωρούνται πλέον ως παράσιτα απο τον υπόλοιπο αυτόχθονο πλυθησμό. Και φυσικά με κάθε οικονομική κρίση οι μετανάστες και τα λάθη ή προβλήματα που φέρνουν σε μια κοινωνία είναι τα πρώτα που σηζητούνται. Το θέμα είναι γιατί μια χώρα επιτρέπει έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών στη χώρα, όταν δεν έχει την δυνατότητα η την πρόθεση να τους δώσει ίσα δικαιώματα με τον υπόλοιπο πλυθησμό.

Για μένα προσωπικά, μια χώρα για να επωφεληθεί από τον πολυπολιτισμό θα πρέπει να έχει εντάξει τους μετανάστες απόλυτα στην κοινωνία ισότιμα. Με πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, και ίση αντιμετώπιση. Απο την στιγμή που κάποιος εισεέρχεται σε μια χώρα νόμιμα, πληρώνει φόρους και συνδράμει με αυτό τον τρόπο στην οικονομία της χώρας αυτής, πρέπει να έχει και λόγο στο πώς θα χρησιμοποιηθο΄θν οι φόροι του.

Εξ'άλλου ποιό το όφελος των μεταναστών, αν τους φιμώνουμε και αποκλείουμε έτσι νέες πιθανές ιδέες και γνώμες, ή ακόμα και κριτική της κοινωνίας που ζούμε. Φυσικά μιλώ για νόμιμη μετανάστευση και όχι παράνομη.  Γιατί η παράνομη μετανάστευση συνδράμει στην εγκληματικότητα και το λαθρεμπόρειο, ή ακόμα και την παράνομη διακίνηση αθρώπων με σκοπό την εκμεταλευσή τους.

Η παράνομη μετανάστευση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνεται αποδεχτή σε μία κοινωνία. Για τον απλό λόγο οτι ενθαρρύνει φαινόμενα όπως η βίαιη και παράνομη μετακίνηση γυναικών απο τρίτες χώρες εκτός Ευρώπης η Ευρωπαικής Ένωσης, με σκοπό την προώθηση τους στην πορνεία.

Μια κοινωνία θα πρέπει να δημιουργήσει μια ελεγχόμενη και πλήρως λειτουργική μεταναστευτική πολιτική, ώστε να ελκύει τα σωστά άτομα, με τις σωστές ειδιόοτητες και σπουδές. Σε αριθμούς που δεν θα επιτρέπουν μελλοντική ανεργεία και γκεττοποίηση, αλλά ανάλογα με τις ανάγκες κάθε χώρας για εξειδικευμένο ή ανειδίκευτο εργατικό προσωπικό.

Αλλά ίσως εέα άλλο θέμα είναι και η χωρα προέλευσης των μεταναστών. Σε ορισμένες περιπτώσεις κάποιες εθνικότητες , αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να ενταχτούν στην κοινωνία όπου ζουν, και αυτό μπορεί να οφείλεται και σε παράγοντες διάκρισης και ρατσισμού, όσο και προκαταλήψεις ή θέματα κουλτούρας της χώρας προελευσής τους.

Κυρίως υπήκοοι από κάποιες μουσουλμανικές χώρες της Ασίας,  αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να παντρέψουν την κουλτούρα της χώρας καταγωγής τους με την Ερωπαική κουλτούρα, και έτσι να ενταχτούν πιο εύκολα και γρήγορα στην κοινωνία όπου επέλεξαν να ζουν. Με αποτέλεσμα να καλλιεργούν αισθήματα μίσους η αντιπάθειας πρός την χώρα που τους φιλοξενεί. 

Πιθανές λύσεις είναι η εκδημοκράτιση των χωρών προέλευσης τους μεσω διάφορων θεσμών και προγραμμάτων, με την συμμετοχή και της Ε.Ε. και των κρατών μελών της, αλλά και των χωρών προέλευσης των μεταναστών. Κάμψη του αριθμού μεταναστών από τις χώρες αυτές και αναζήτηση πιο κατάληλου εργατικού δυναμικού που να είναι πιο κοντά στην Ευρωπαική κουλτούρα. Όπως για παράδειγμα πολλά κράτη της Νότιας Αμερικής.

Και τέλος, ενσωμάτωση των μεταναστών μέσω διαφόρων προγραμμάτων που να τους επιτρέπει να καταλάβουν την κουλτούρα της χώρας, αλλά και να φέρουν όλες τις κοινότητες που ζουν σε αυτή πιο κοντά. Οι τέχνες και ο αθλητισμός είναι δύο μέσα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν κατάλληλα για την σύσφιξη των σχέσεων των μεταναστών και του εντόπιου πλυθησμού.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι θα πρέπει να έχουμε λιγότερη μετανάστευση στην Ευρώπη, αλλά με πλήρη ένταξη των μεταναστών αυτών στην κοινωνία μας και με ίσα δικαιώματα ως πολίτες. Η μετανάστευση του ανθρώπινου γένους, υπήρξε και θα υπάρχει πάντα και συνετέλεσε στην δημιουργία όλων των πολιτισμών του πλανήτη μας, συμπεριλαμβανομένου και του Ελληνικού. Το να πιστεύει  κανείς οτι απλά μπορούμε να σταματήσουμε την μετανάστευση των ανθρώπων είναι απλά ανόητο.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει οτί θα πρέπει να ανοίξουμε άλα τα σύνορα και να αφήνουμε την μετανάστευση στη χώρα μας ανεξέλενκτη. Αν κάτι τέτοιο συμβεί ποτέ θα είναι σε μια ουτοπική παγκόσμια κοινωνία, με όλα τα κράτη να έχουν το ίδιο βιοτικό επίπεδο και οι άνθρωποι να μεταναστεύουν απλά από ευχαρίστηση, για σπουδές η από ενδιαφέρον.

Προς το παρών κάτι τέτοιο δεν έχει επιτευχθεί. Και ούτε είμαι πρόθημος να υποβιβάσω τον Ελληνικό ή τον Ευρωπαικό πολιτισμό και τρόπο ζωής ώστε να πιστεύω ότι ο κόσμος θα είναι καλύτερος χωρίς αυτούς. Δεν επιθυμώ την αλλοίωση, όπως το βλέπουν μερικοί, του τρόπου ζωής ή του πολιτισμού μας με την άφιξη αλλοεθνών ανάμεσα μας. Παρά μόνο την εμπλούτιση του Ελληνικού πολιτισμού με αυτό των άλλων εθνικοτήτων. Αλλά αυτό μπορεί να εφιχθεί μόνο με υπεύθυνη και ελεγχόμενη μεταναστευτική πολιτκή, κάτι που προς το παρών η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη αδυνατούν να δημιουργήσουν.

Το γιατί φυσικά βρίσκεται στα συμφέροντα και την απληστία των ανθρώπων, που θέλουν να εκμεταλευτούν άλλα ανθρώπινα όντα και την αέναη επιθυμία τους για ισχύ και χρήμα. Μια κοινή Ευρωπαική μεταναστευτική πολιτική θα ήταν ένας θεσμός μεγάλης βοήθειας, αλλά όπως και οτιδήποτε άλλο στην ηπειρό μας, είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί με ομοφωνία. Ειδικά όταν τα συμφέροντα των διαφόρων κρατών μελών, συγκρούονται και κρατάνε ακόμα το άρωμα της αποικιοκρατίας.

Κρίμα γιατί αυτοί που χάνουμε είμαστε εμείς. Η Αμερική, ο Καναδάς και η Αυστραλία έχουν δημιουργήσει επιτυχημένες ώς επι το πλείστο μεταναστευτικές πολιτικές, ώστε να προσελκύουν εργάτες με τις ειδικότητες που θέλουν, από τις χώρες που θέλουν. Εμείς στην Ευρώπη εν αντιθέσει αφήνουμε κατά βάση ανειδίκευτους εργάτες να εισέλθουν στις χώρες μας, και σε πολλές περιπτώσεις με πολύ λίγη μόρφωση.

Και διερωτώνται μερικοί γιατί η μετανάστευση στην Ευρώπη έχει αποτύχει. Μα αφού το μόνο που ζητούμε είναι φτηνό εργατικό δυναμικό και στην ουσία σκλάβους να κάνουν τις δουλειές που δεν θέλουμε να κάνουμε εμείς. Πώς εντάσεις στην κοινωνία σου έναν σκλάβο? Και τί οφέλη μπορείς να περιμένεις από αυτούς, εκτός από την ακούραστη εργασία τους? Όταν όμως δεν τους χρειάζεσαι άλλο τότε τι γίνεται? Απλά τους εντάσεις στα ταμεία ανεργείας εις αεί, με την ελπίδα πως αυτοί και το οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα που δημιουργούν απλά θα εξαφανιστούν ώς δια μαγείας.

Με τέτοιες αντιλήψεις στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη γενικά, πιστεύω πως όχι μόνο δεν πρόκειται να πάμε μπροστά, ή να λύσουμε τα διάφορα προβλήματα που μας απασχολούν, αλλα και οτι δεν έχουμε ιδέα για το τί κάνουμε, τί θέλουμε και για το τί θα μπορούσαμε να έχουμε.